داراییم به برکتِ انقلاب اما حس نداری خفه مان می کند! به آمارهای مسئولان استناد نمی کنم تا با اما و اگر برخی ها مواجه نشود. به خانه و خانواده خودتان ارجاع می دهم که مثل آینه صادق فراروی هر کدام مان است. ببینیم کفته داشته های ما بیشتر است یا نداشته ها. برای این هم انصاف را در نظر بگیریم و نیازها را فهرست کنیم و به سنجه بگذاریم. فکر می کنم بیشتر نیازهای زندگی ما تامین است. قصه آرزوهای دور و دراز فرق می کند اما همین شده است زمین بازی دشمنان برای ناترازی نمایی و ناراضی تراشی. معلوم است که اگر همه دنیا را هم به هر فرد ما بدهند باز آرزوی داشتن کهکشان ها رضایت ما را به حد اقل می رساند. رقیب بی انصاف هم حداکثر استفاده را از این وضعیت می برد. اگر واقع بینانه داشته ها را با ظرفیت های ملی بسنجیم ناراضی بیرون نخواهیم رفت. اگر داشته ها را به نسبت تلاش مان حساب کنیم که خواهیم دید خیلی هم جلوتریم پس خیلی راضی خواهیم شد به گونه ای که وسوسه خناسان را اصلا به گوش نگیریم. دیگر ملت ها هم با تراز کردن تلاش و موفقیت از چالش نارضایتی عبور می کنند. یادم هست جایی خواندم که آمریکایی ها برای این که بتوانند فرش را از زیر پای چینی ها بکشند، طراحی کردند که فاصله طبقاتی و ضریب جینی را پررنگ اما زیر پوستی در میان شان مطرح کنند. این کار را هم کردند اما دیدند نتیجه ای حاصل نشد. بررسی کردند دیدند که چینی ها براساس آموزه آئین تائوئیسم و کنفسیوس و فرهنگ ملی شان، به ضریب جینی و فاصله طبقاتی -چندان- توجه ندارند. همین که امروز یک اپسیلون از دیروز بهتر باشند، خود را موفق و نظام حاکم را خوب می دانند. لذا به فضاسازی ها توجه نمی کنند. نمی گویم مثل چینی ها باشیم. نمی گویم بر فاصله طبقاتی و فاصله ضریب جینی بی تفاوت باشیم اتفاقا نگاه عدالت محور بی تفاوتی را به متفاوت ترین شکل برهم می ریزد. می گویم به داشته هامان هم نگاه داشته باشیم در کنار نداشته ها اما به دست ها مان هم نگاه کنیم که چقدر به تلاش پینه بسته است. اگر از اندازه کوشندگی ما کمتر است حتما برازندگی شایسته را در فهرست مطالبات مان بنویسیم و بخوانیم و از مسئولان بخواهیم اما اگر بیشتر بود انصافا به سیاه نمایان میدان حرافی ندهیم. همین!

ب / شماره 5509 / شنبه / 20 بهمن 1403 / صفحه 3

http://archive.birjandemrooz.com/PDF/14031120.pdf

Powered By
  BLOGFA.COM