|
روستای ما سر جای خود است. خانه‌هایش جا به جا نشده‌اند اما به خاطر خشکسالی و نبود فرصت شغلی و فقر درآمد، فرزندانش فراوان جا به جا شده‌اند. هرکدام به سویی رفته و در سرزمینی دیگر کار کرده و خانه ساخته‌اند. دل مان البته خوش است که کالبدِ روستا هنوز سر پاست. خانه‌های خشتی قدیمی اگر آوار می‌شوند، هنوز هم تک خانه‌هایی آهنی قد می‌کشند. می‌گوئیم روستا هست. اما آیا هست؟ آیا کالبدی که شاید نفسی بیاید و برود را می‌شود زنده خواند و سراغِ زایایی و پویایی را نگرفت؟ آیا نمی‌توان گفت روستای ما گرفتار نوعی از تجزیه پنهان شده است؟ آیا همین سرنوشت چند خطی روستای ما، برای کشور مان هزاران کتاب نمی‌شود؟ تجزیه که فقط قطعه، قطعه کردن جغرافیای یک کشور نیست، هست؟ همین که مرز‌های زمینی دست نخورد، می‌توان گفت اتفاقی نیفتاده است؟ کاش می‌شد. اما نمی‌شود بر تجزیه هویتی چشم بست. بر این که بسیاری از فرزندان وطن، مثل شاخه بریده شده از درخت، به خاکی دیگر افتند. حالا شاید آنجا بروند و شاید هم هیزم تنور شوند. آیا این را تجزیه، تحلیل نمی‌کنیم؟ یک ذره از خاکِ ما را حتی باد و طوفانِ جنگ، نتوانسته به جایی دیگر ببرد اما چندین و چند میلیون نفرِ ما رفته‌اند. خیلی از اینان که نرفته‌اند هم با پدیده مهاجرت عاطفی، دل و ذهنِ شان، آن سوست واینجا دلبستگیی که باید داشته باشند را ندارند. آیا این، گونه‌ای از تجزیه نیست؟ خدا کند نباشد. خدا کند رفتگان هم باز آیند. خدا کندهمان‌طور که مرز‌های زمینی ما مستحکم هستند، مرز‌های هویتی ما هم محکم باشند. جوری که هجرت گزیدگان دل از مام وطن نبرند و هرجا که می‌روند به عنوان یک ایرانی سفیرِ فرهنگ و هویت و تاریخِ دیرپای این کشور صاحب تاریخ باشند. اما... اما وقتی فضا را چنان پیش ببریم که برخی خود را مالک همه کشور بپندارند و به هرکس که مثل آنان فکر نمی‌کند، راه خروج را نشان دهند، آن تجزیه هویتی اتفاق می‌افتد. وقتی برخی افراد به خود حق بدهند، حق و خواست دیگران را نادیده انگارند، خود به خود آن دیگران را به سمت جدایی سوق می‌دهند. حالا بروند یا نروند چندان فرقی نمی‌کند. وقتی بیش از 50 درصد مردم در مهمترین انتخابات که به سرنوشت امروز و فردای شان بسته است، قهر می‌کنند، تجزیه، بی‌صدا اتفاق افتاده است. ما نتوانستیم بعد از انتخابات کاری کنیم که تجربه‌ای موفق برای عبور از تجزیه شود. هنوز برخی‌ها انتخابات را تمام شده ندانسته‌اند تا بشود به این بحران هویتی اندیشید. تا برخی‌ها همچنان بر طبل تفرقه می‌کوبند، وفاق سیاسی به اتحاد ملی نخواهد انجامید. چنین که نشود، تجزیه، ذره ذره اتفاق خواهد افتاد هرچند خاک ما همچنان مستقر بماند. به اوضاع جهان نگاه کنیم. بوی بهبود به مشام نمی‌رسد. خود ما باید دست همدیگر را بگیریم و برخیزیم. جمهوری اسلامی / شماره 13014 / یکشنبه 8 بهمن 1403 / صفحه 3 / خبر https://jepress.ir/?newsid=346578 https://jepress.ir/archive/pdf/1403/11/08/3.pdf انصاف نیوز / سه شنبه 9 بهمن 1403
خبرآنلاین / https://www.khabaronline.ir/news/2016330 خبربرنا / https://www.khabarnab.com/social/173795407141/ فراخوان / https://www.farakhin.com/news/6118978/ عصرایران / https://www.asriran.com/fa/news/1032927/ دکه / https://dakke.co/news_details/001K2016330 صاحب خبران / https://sahebkhabar.ir/news/71034626/ خبرداغ / https://khabaredagh.ir/fa/news/983919/ کوشامگ / https://koshamag.ir/?p=517467 پلیکان مدیا / https://pelikan.media/ni/2xP5ATJF6FyfgFKq4 نیوزین / https://newsin.ir/content/26431732 قطره / ویستا / خبربان / خبرفارسی / تجارت نیوز / تجارت کلان / خبرپو / و......
+ نوشته شده در سه شنبه نهم بهمن ۱۴۰۳ساعت 13:12 توسط غلامرضا بنی اسدی
|
|
درباره وبلاگ  روزنامه نگار شهر امام رضا
|
