جمله باید کامل باشد تا معنای کامل هم بدهد، منتها گاه یک جمله با کلمات کم، کامل می شود و نقطه پایان می گیرد. شاید هم این نقطه ما را به «سرِ خط» برگرداند برای نوشتن خطی دیگر، اما باید قدر و قدرت کلمه و حتی حروف را دانست. در همین کلمات کم هم فراوان محتوا می توان تولید و پیام منتقل کرد؛ این البته یک هنر است که بیشترین پیام را در کوتاه ترین جمله منتقل کنیم. هنرمندند آنان که اقتصاد کلام را چنان رعایت می کنند که نمی شود کلمه ای متنشان را قلم گرفت. زندگی نیز همین است؛ برخی ها در همان عمر کوتاهشان، چنان اثرآفرینی می کنند که به جای طول عمرشان، نگاه آدمی به عرض زندگی متوجه می شود. بسیاری هم با خوانش زندگی هایی از این دست، می گویند عرض زندگی مهم تر از طول زندگی است. مهم نیست چقدر عمر می کنی، مهم این است که با لحظات عمر که تجدیدناپذیرترین سرمایه انسانی است، چگونه رفتار می کنیم. آیا توان غنی سازی لحظه ها را داریم یا بطالت مثل تندباد در دفتر زندگی ما می پیچد و همه چیز را با خود می برد؟ فراوانیم -متأسفانه- که در این صف، می ایستیم. حواسمان هم نیست که چه چیز را به بهای از دست دادن چه چیزی به دست می آوریم. گاه ندانسته یا نخواسته، کاری می کنیم که قیمتی ترین داشته مان را با هیچ معاوضه می کنیم. هیچ هیچ! توجه داشته باشیم که در همین کلمات کم، که روزهای کوتاه عمر است، جوری زندگی کنیم که هزینه ابدیت خود را به دست آوریم. ما دربرابر امروز خود مسئولیم. فردا هنوز نیامده است و دیروز هم مثل برگه تقویم، از نظرها دور شده است. می ماند امروز که اگر آن را دریابیم، هم حسرت گذشته جبران می شود و هم بستر برای رشد و تعالی در فردا چنان فراهم می شود که به امروز به عنوان یک روز راهبردی، توجه و ارجاع شود. بکوشیم التزام مان را برای بهتر شدن زندگی همگان، همواره در یاد داشته باشیم. به زبان خودمانی، هوای هم را داشته باشیم. قرار زمین و آرامش زمینیان برای زمانی است که هوای یکدیگر را داشته باشیم. با هم که باشیم، توان ما هم افزا می شود. با هم به نیرویی می رسیم که هم بارِ بر زمین مانده را ولو سنگین ترین آن را برمی داریم و هم برای فردا تدبیر می کنیم، پس برای بهتر شدن زندگی خود و خانواده و جامعه، باهم بودن و برای هم بودن را تمرین کنیم. برای غنی سازی فردا، امروز تلاش کنیم. ماندن ما در گذشته، کوتاه و بسان نگاه در آیینه خودرو باشد. گذشته دیگر نمی تواند به ما آسیب برساند اگر امروزمان را بسازیم و آینده پژوهانه به فردا نگاه کنیم. ما توانایی تغییر برای بهتر شدن را داریم اگر خود را باور کنیم، اگر فرصت امروز را قدر بدانیم، اگر باهم بودن را با برای هم بودن غنی سازی کنیم. ما می توانیم.

شهرآرا / شماره 4417 / شنبه 6 بهمن 1403 / صفحه 13 / گزارش / چ2ب

https://shahraranews.ir/fa/publication/content/15945/419703

https://shahraranews.ir/files/fa/publication/pages/1403/11/5/15945_148101.pdf

Powered By
  BLOGFA.COM