پست می‌گذارد که زمان شاه، پزشک از هند و پاکستان می‌آوردیم اما الآن قطب پزشکی هستیم.... درست می‌گوید. من این را در کودکی به یاد دارم که در یک شهرستان گاهی چند پزشک معدود بودند که ملیت بیشترشان پاکستانی و هندی بود. دهه‌های بعد انقلاب را هم که همه تجربه کرده‌ایم. تربیت پزشک در تخصص‌های مختلف چنان احترام برانگیز بود که نگاه بسیاری از اهالی کشور‌های همسایه را هم به این سمت جلب کرد تا جایی که مشهد ما به گردشگری سلامت، نگاه به فرداهای پررونق داشت. این که از فعل ماضی استفاده می‌کنم به خاطر خبرهایی است که تلخ‌تر از تلخ می‌رسد از کوچ طبیبان حکایت دارد. لذا در جواب آن عزیز هم نوشتم "خدا کند که بماند این شرایط" اما این یک آرزو است چون واقعیت آمار‌های به خبر درآمده از کوچ گسترده درمانگران اعم از پزشک و پرستار حکایت دارد. آمارها با جستحویی کوتاه در دسترس هستنداما من می‌خواهم به آنچه در جلسه‌ای رسمی از زبان پزشکان شنیدم توجه دهم که اوضاع به سرعت درحال بدشدن حال درمان است. اگر تدبیر نشود، در فردایی نه چندان دور برای درمان باید در صف ویزای سفارتخانه کشور‌هایی بایستیم که امروز به حساب نمی‌آوریمشان. باید برویم و آنجا توسط پزشکانی مداوا شویم که شاید لباس غریبه داشته باشند اما فارسی صحبت می‌کنند. این هم اصلا تعارف بردار نیست. بدبختانه خود ما هم کم تقصیر نداریم در شرایطی که دارد هر روز بغرنج‌تر می‌شود. ما که با نگاه به فردا دیروز را ساختیم و به قول یک مسئول حوزه پزشکی، تا همین یک دهه قبل همگان در سرآمدی ما در منطقه متفق‌القول بودند. چه در تولید دارو، چه حوزه پژوهش و تولید علم، چه درمان و چه آموزش؛ما حتی در دوران جنگ هم در پزشکی سرآمد منطقه بودیم اما.... حالا این کشور به شرایطی دچار شده است که به ترتیب در حوزه‌های دارو، تجهیزات، پژوهش و تولید علم، درمان و آموزش سیر قهقرائی را طی می‌کند. واقعیت میدانی می‌گوید، خالی ماندن جایگاه‌های آموزشی مخصوصا در سطوح فوق تخصصی و تخصصی و افت کیفیت درمان و تولید علم و... مافوق تصور مسئولان کشور شده است. نکته بسیار نگران کننده‌تر از وضع موجود این است که مسئولان هیچ برنامه‌ای برای مقابله با این بحران ندارند. انگار - ظاهرا - هیچ تصوری هم از این بحران ندارند. دکتر غلامرضا زمانی از مسئولان روابط عمومی جامعه جراحان عمومی ایران، می‌گفت، با صدای بلند این بحران را فریاد می‌زنیم؛ آهای مسئولان! به جای اینکه چهار سال آینده ناچار بشوید به اقداماتی دست بزنید که از انجام آنها جلوی ملت شرمنده باشید همین الان با نظر کارشناسان خبره و دلسوزان نظام سلامت هم اندیشی کنید و به صورت اورژانس فکری بکنید. نظام سلامت ما امروز آبستن حوادث خطرناکی است که به‌زودی همه ملت را درگیر خواهد کرد. این صدای آژیر قرمز را بشنوید و از لجاجت نشنیدن و توجیه دست بردارید. یک مسئول دیگر هم می‌گفت تا اواخر سال 1388 برای کشیک شدن رقابت بود اما امروز، به رقابت برای فرار از کشیک شدن تبدیل شده است. دیگری هم می‌گفت فوق تخصص‌ها می‌روند، متخصصان می‌روند و نوبت به پزشکان عمومی و پرستاران هم رسیده است. تلخ است این اما واقعیتی است که اگر به فوریت چاره نشود، نظام درمان را بیچاره خواهد کرد.

جمهوری اسلامی / شماره 12811 / سه شنبه 25 اردیبهشت 1403 / صفحه اول و 3 / خبر

https://jepress.ir/?newsid=329394

https://jepress.ir/archive/pdf/1403/02/25/3.pdf

Powered By
  BLOGFA.COM