از هر دستی که بدهی از همان دست، پس می گیری. این را مردمان دیار ما به تجربه دریافته و ضرب المثل کرده اند. قرن ها پیش مولوی حکیم نیز با بیانِ" این جهان کوه است و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا" رسم الخط زندگی را برای مان تحریر کرد. با این پند که دقیقا به ما همانی می رسد که خود تولید می کنیم. این را به زبان های مختلف گفته اند و شنیده ایم. حکایت ها رقم خورده است به تایید این نگاه که خوانده ایم. عجیب این که از هر زبان هم که می شنویم نا مکرر است. یک حکایت هم می شود قصه دوبرادر به این تعریف؛ "دو برادر به نام اسماعیل و ابراهیم. ارث پدرشان یک تپه کوچکی بود که هرکدام در سویی از آن، گندم دیم می کاشتند. اسماعیل همیشه زمین اش باران کافی داشت و محصول برداشت می کرد ولی ابراهیم قبل از پر شدن خوشه ها گندم هایش از تشنگی می سوختند. ابراهیم که اوضاع را چنین دید به برادرگفت زمین تو مرغوب تر است. باید عوض کنیم. اسماعیل پذیرفت اما بازهم محصول مثل قبل شد. ابراهیم متعجب از حاصل کار، فکر کرد اسماعیل رازی دارد لذا زمان گندم پاشی زمین به سراغ او رفت اما دید که اسماعیل کار خاصی نمی کند و همان کاری می کند که او می کرد. اسماعیل که مقصود برادر را دریافته بود گفت: من زمانی که گندم بر زمین می ریزم ، فقط خودم را نمی بینم. پرندگان گرسنه را هم در نظر دارم که از این گندم ها بخورند و لی تو دعا می کنی پرنده ای از آن نخورد تا محصولت زیاد تر شود. دوم این که تو آرزو می کنی محصول من کمتر از حاصل تو شود در حالی که من آرزو دارم محصول تو از من بیشتر شود. بدان انسان ها نان دل خود را می خورند." بله، نانِ دل و نه حتی نه نان بازو و قدرت تدبیر. نیت و خواست دل که درست شد، همه هستی دست به دست هم خواهند داد تا کارها سامان یابد. تجربه زیستی ما هم پای این واقعیت را امضا می گذارد که افراد خوش قلب و گشاده دست و داری روی باز، موفق ترند. انگار عالم هستی به خواست آنان تنظیم نظم می کند تا در مدار ترقی روز افزون باشند. بد دلانِ خود بین شاید چند صباحی به ظاهر موفق به نظر برسند اما بامداد شان خیلی زود به غروب می رسد اما خوش باطنان خیرخواه را غروبی نیست. این یعنی هرکس نانِ دل خود را می خورد. یعنی نتیجه رفتار خود را در زندگی و سفره خود می بیند. یعنی همان مثل معروفِ "هرچه کنی به خود کنی" پس خوبی کنیم تا خوبی ببینیم.

ب / شماره 5199 / دوشنبه 27 آذر 1402 / صفحه 4

http://archive.birjandemrooz.com/PDF/14020928.pdf

Powered By
  BLOGFA.COM